De Keizersgrachtkerk

De Keizersgrachtkerk was de eerste van een serie van vijf kerken die in de jaren 1888-1892 in Amsterdam werden gebouwd voor de Nederduitse Gereformeerde Kerk (Dolerende). In 1892 verenigde het kerkgenootschap zich met andere afscheidingsbewegingen in de Gereformeerde Kerken in Nederland. Nu komen hier mensen van alle leeftijden, van binnen én buiten Amsterdam, wel en niet protestants. Ze houden niet vast aan één geloofsleer, maar worden geïnspireerd door Bijbelse verhalen en hun bevrijdende kracht. Wij willen er zijn voor elkaar, voor de mensen in onze stad en in de wereld. Op heel veel verschillende manieren zijn zij aanwezig in de stad om gestalte te geven aan Gods liefde. De plannen voor de verbouwing maakten wij in 2005. In een van de notulen staat: "Voor Pim en Kees was het puzzelen om in te voelen wat goed is. Het spectrum aan mogelijkheden was groot, net als de bonte stoet van mensen. De Keizersgrachtkerk is een bewegende gemeente. Kernwoorden zijn: STOET en BEWEGING. De mogelijkheden zijn uitgetekend in opties, met een liturgische groep en zitplaatsen. De groep is gericht op beweging, er moet veel kunnen gebeuren in de groep. Ook is er een gereformeerde traditie waar rekening mee moet worden gehouden. Kortom: geen symboliek en beelden, wel actie. De kerkzaal is een ruimte van activiteiten en een ruimte van aandacht. Er is een plaats voor iedereen (doopvont, zanggroep, tafel, etc). De kerkzaal is heel vloeibaar. Zoals het is, is het goed. Het podium vergroten en een nieuwe lezenaar/tafel zijn de wensen. We ervaren de gemeenschap i.p.v. de ruimte."